Tijdens de eerste bijeenkomst van de schrijfcursus kregen we de opdracht om onszelf 3 vragen te stellen over het schrijven. Dit waren de mijne:
Waar ben ik naartoe op weg met schrijven?
Wat wil ik bereiken met het schrijven?
Wanneer vind ik dat ik goed kan schrijven?
Inderdaad, de eerste 2 zijn min of meer hetzelfde. Daarna werden we gevraagd 3 kaartjes te trekken. Dit waren kaartjes met afbeeldingen van sagen & mythen. En deze kaartjes zouden zeker het antwoord bevatten op de vragen. Jaja! Ik had een tor, een vallende ster en een een vijver met een hengelaar, met een muntstuk. Daar kon ik dus helemaal nix mee. Beetje nuchter uitgevallen...Best frustrerend om de anderen ijverig te zien pennen terwijl mijn hoofd en mijn schrijfschriftje leeg bleven. Uiteindelijk, na lang wroeten kwam de inspiratie alsnog:
Wat wil ik bereiken met mijn schrijven?
Het liefst zou ik grote faam bereiken, dat mijn boeken in iedere boekhandel van het land liggen en dat echt iedereen, dus alle 16 miljoen en nog wat Nederlanders mijn boeken hebben gelezen en me fan-tas-tisch vinden. Dat er een Euro met mijn gezicht wordt geslagen, zo populair. Maar mocht dat niet haalbaar zijn en dat verwacht ik wel een beetje, dan is ontspanning een hele goede tweede. Hoewel.. een column in een magazine, daar mogen ze me ook voor vragen. Want niet zo heel erg stiekem vind ik het schrijven toch wel heel erg leuk.
Hieruit vloeide de volgende opdracht voort: een column schrijven. Wordt vervolgd!
pfoeiiii wat moeilijk, knap hoor!
BeantwoordenVerwijderennou je hebt allemaal geluk getrokken
BeantwoordenVerwijderenDe tor is/was in t oude egypte n scarabee die staat voor geluksbrenger
Een muntje kun je opgooien voor Kop of munt
En t geluk zit m in welke van de twee je kiest
Een vallende ster , dan mag je een wens doen
en n hengelaar die de rust vind om te gaan zitten en over het gladde of kabbelende water uit te turen naar z,n dobber en met n beetje mazzel n mooi visje aan z,n haak krijgt
Ik vind het Mooie kaarten die je getrokken hebt !! hihi zo zie ik ze maar zo blijkt its all in the eye of the recever